Walter B. Jehovah (nie śmiejcie się z jego nazwiska, naprawdę miał takie) był soliptykiem całe swoje życie. Soliptyk, na wypadek, gdybyś nie znał tego słowa, to taki gość, który wierzy, że jedynie on sam realnie istnieje. Inni ludzie i cały wszechświat istnieją tylko w jego wyobraźni. Jeśli zaś przestanie o nich myślec, to przestaną istnieć.
Pewnego dnia Walter B. Jehovah stał się w praktyce soliptykiem. W przeciągu tygodnia jego żona uciekła z innym facetem, stracił pracę urzędnika portowego i złamał nogę goniac kota, tak aby ten nie przebiegł mu drogi.
W końcu zdecydował, leżąc w szpitalnym łóżku, skończyć z tym wszystkim.
Patrząc przez okno i gapiąc się w gwiazdy, zażyczył sobie, aby przestały istnieć... i nie było już ani jednej na niebie. Potem zażyczył sobie, aby wszyscy ludzie zniknęli... i szpital stał się dziwnie cichy, nawet jak na szpital. Następny był świat... i Walter B. Jehovah znalazł sie zawieszony w pustce. Bez trudności uwolnił sie od swego ciała, a potem wziął sie za ostatni krok, aby zupełnie pozbawić się istnienia.
Nic się nie stało.
- Dziwne - pomyślał - czy są jakieś granice dla solipsyzmu?
- Tak - powiedział jakiś Głos.
- Kim jesteś? - zapytał Walter B. Jehovah.
- Jestem stwórcą tego wszechświata, który właśnie zniszczyłeś. A teraz, skoro zająłeś moje miejsce - tu Głos głęboko westchnął - mogę już ostatecznie zakończyć swoje życie, znaleźć zapomnienie i pozwolić ci przejąć to wszystko.
- Ale jak JA mogę zakończyc SWOJE istnienie? To jest właśnie to co próbuje zrobić... no wiesz...
- Tak, wiem - powiedzial Głos. - Musisz zrobić to samo co ja. Stwórz wszechświat. Poczekaj, aż ktoś w tym wszechświecie naprawdę uwierzy, tak samo jak i ty uwierzyłeś, i będzie chciał przestać istnieć. Potem możesz odejść na emeryturę i pozwolić mu wszystko przejąć. A teraz, żegnaj.
I Głos odszedł.
Walter B. Jehovah został sam w pustce i była tylko jedna rzecz, którą mógł zrobić. Stworzył niebo i ziemię.
Zabrało mu to siedem dni.
0 komentarzy:
Post a Comment